به نام خدا اگر معتقدیم همه چیز از ان خداست (و ما از خود چیزی نداریم)، حق الناس و حق النفس چه معنایی دارد؟ هنگامی که انسان به یکی توجه می کند از دیگری غافل می شود، چه راهکاری را پیشنهاد می کنید؟
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
در مورد قسمت اول سوالتون باید عرض کنیم منظور از حق النفس، ملکیت شخصی ما و جدا از ملکیت خدا نیست.
حق النفس شامل وظائفی است که انسان نسبت به خویش دارد، و به تعبیر دیگری حدود روابط انسان با دنیای درون را مشخص می کند. از زبان حضرت امام سجاد(ع) در رساله حقوق در کتاب تحف العقول حق نفس این گونه بیان شده است:
«و اما حقی که نفس تو بر تو دارد این است که نیروهای خود را تنها در راه پیروی از روش خدایی به کارگیری و درآخرین حد توانایی وجود خود را به کمال برسانی تا تنها مطیع خداوند باشد و نسبت به هر یک از اعضای خودت که خدا آنها را وسیله کمال و پیشرفت تو قرار داده است، حق آنها را ادا کنی و از خداوند در این راه یاری بطلبی».
در مورد قسمت دوم سوال شما هم-باتوجه به اینکه منظور شما خیلی واضح نیست-فقط عرض میشود:
راهش این است که برای هرکسی تعریف خاصی در روابط داشته باشید و حقوق آنها را رعایت کنید
موفق و سربلند باشید